گزارش اختصاصی پژوهشنامه بلاکچین از نمایشگاه متاورسی Decentraland Game Expo
اگر بخواهیم به این سوال پاسخ دهیم که «کدام پروژه پیشروترین در متاورس است؟» به دیسنترالند (Decentraland) میرسیم. این متاورس یکی از اولین پروژههایی است که بهطور کامل مورد بهرهبرداری قرار گرفت و روزانه میزبان هزاران بازیکن و رهگذر در خیابانهای خود است. این بار در تقاطع یکی از بزرگترین چهارراههای این شهر، اتفاقات بزرگی رقم خورده؛ نمایشگاه بزرگ Decentraland Game Expo #DCLGX.
با وجود اینکه تقریبن از سال ۲۰۱۸، متاورس به یک مفهوم همهگیر تبدیل شد و افراد در اقصینقاط دنیا شروع به استفاده از امکانات آن کردند، هنوز بسیاری از افراد معتقدند این فناوری عمر طولانی نخواهد داشت. یکی از این امکانات، برگزاری نمایشگاههای مجازی در بستر بلاکچین (Blockchain) و متاورس (Metaverse) است.
البته لازم به ذکر است علاوه بر اینکه بسیاری از افراد عادی جامعه هیچ ایده و اطلاعاتی درباره این موضوع ندارند، بسیاری نیز نمایشگاههای متاورسی را با نمایشگاههای مجازی مثل تورهای مجازی مکانهای دیدنی که در سالهای گذشته در حال اجرا بوده، اشتباه میگیرند.
در این یادداشت، به یکی از بزرگترین رویدادهای نمایشگاهی دنیای متاورس، Decentraland Game Expo #DCLGX میرویم و به شکل میدانی تجارب خود را توصیف میکنیم.
همانطور که از نام آن پیداست، این رویداد در پروژه بزرگ دیسنترالند و در تاریخ بیستوششم تا بیستونهم ژوئن ۲۰۲۴ مصادف با ششم تا نهم تیر ماه ۱۴۰۳، طی چهار روز رخ داد و شامل قسمتهای گوناگونی بود. قبل از اینکه وارد نمایشگاه شویم، قسمتهای مختلف آن را بهاختصار توضیح خواهیم داد تا درنهایت بتوانیم تجربه خود را شرح دهیم.
در این رویداد بیش از ۳۰ بخش گوناگون مثل پنلهای گفتوگو، مسابقات بین طراحان و امکان انجام بازیهای بسیاری فراهم شده بود که بازیکنان، طراحان و علاقمندان میتوانستند در آنها شرکت کنند.
یکی از نکتههای جذاب این سبک نمایشگاهها، آدرس غرفهها است. برخلاف همیشه که انتظار شماره سالن و پلاک غرفه داشتیم، یک مختصات (X,Y) وجود داشت و برای رسیدن به این بخش باید به این نقطه سفر میکردیم.
بهعنوان مثال برای حضور در افتتاحیه باید به مختصات ۰,۸۱ رفتیم. زمینهای متاورسی در بیشتر پروژهها بر یک صفحه متشکل از دو محور X و Y بنا شده بود و آدرسها از طریق مختصات بیان میشدند.
برای ورود به دنیای دیسنترالند، دو راه وجود دارد؛ از طریق وبسایت یا نرمافزار آن. در ابتدا با اتصال کیفپول وب ۳ خود به نرمافزار، وارد مختصات ۰,۰ میشوید و آموزشهای لازم برای حضور در دیسنترالند به شما داده میشود. از آنجاییکه برای ورود به نمایشگاه بسیار ذوق داشتیم، بلافاصله از طریق باز کردن نقشه به مختصات ۰,۸۱، محل نمایشگاه رفتیم.
دقیقن مثل میدان مرکزی در نمایشگاه بینالمللی تهران، راهنماییهای لازم از طریق نصب تابلوهای راهنما و تبلیغات محیطی نصب شده بود، اما دیگر هیچ محدودیتی وجود نداشت. برخی تابلوها بسیار بزرگ یا حتی در آسمان معلق بودند. این موضوع اولین جذابیت حضور در چنین نمایشگاهی بود.
خریدوفروش انواع داراییهای دیجیتال هم بر بستر اتریوم و از طریق توکن بومی این زنجیره و توکن مانا (MANA)، توکن بومی دیسنترالند، انجام میشد.
در میدان مرکزی نمایشگاه، به همه آواتارها یک پوسته رایگان ارایه میشد که میتوانستید آن را ضرب کنید و بعد از چند دقیقه در کیف پول شما ظاهر میشد.
زاویه دید آواتار شما در دیسنترالند سه حالت دارد. زاویه سومشخص، که شما آواتار خود را از پشت میبینید؛ زاویه اولشخص، که دید شما از زاویه چشمان آواتار است و بهشکل سهبعدی از طریق استفاده از عینکهای واقعیت مجازی.
در مرکز نمایشگاه، چهار میانبر برای ورود به بازیهای مختلف وجود داشت که جوایز مختلفی برای انجام هر کدام در نظر گرفته شده بود. از جوایز نقدی توکن مانا تا توکنهای غیرمثلی یا انافتیهای (NFT) گوناگون از پروژههایی مثل ملت سفالی (Claynation).
چهار غرفه برای انجام بازیهای گوناگون مثل ماشین کوبنده و هاکی وجود داشت که با انجام هر یک و برنده شدن، یک بلیت به رنگ سبز، زرد، قرمز یا بنفش به شما تعلق میگرفت و با بازگرداندن این بلیتها به غرفه همرنگ خود، جوایز خود را دریافت میکردید.
شرکتهای گوناگونی در این نمایشگاه صاحب فضا بودند و در غرفه هر یک، حداقل یک نفر با آواتاری خاص برای پاسخ به سوالات مراجعان حضور داشت؛ که بلافاصله پس از ورود شما به غرفه آن شرکت، ضمن خوشامدگویی، راهنماییهای لازم را در اختیار شما قرار میداد. یکی از آواتارهای راهنما، یک دلفین پرنده بود!
در هر غرفه اشانتیونهای رایگانی هم در قالب انافتی در فضاهای خاصی قرار داده شده بود که میتوانستید اقدام به ضرب و دریافت آنها کنید. این رفتار مثل نمایشگاههای فیزیکی بود که افراد بسیاری فقط برای جمع کردن اشانتیونها و انواع وسایل رایگان به غرفهها مراجعه میکردند.
علاوه بر فعالیتهایی که بهطور دایمی در نمایشگاه جریان دارد، مثل انجام دادن بازیها، شبکهسازی و تبلیغات، پنلهای گفتوگویی با حضور بزرگان صنعت بلاکچین، متاورس و وب ۳ نیز در جریان این رویداد وجود داشت.
افراد مشهوری از دنیای بازیسازی وب ۳ مثل دیفای کینگدامز (DeFi Kingdoms)، پلنت موجو (Planet Mojo)، آوگوچی (Aavegotchi)، موتودکس (MotoDex)، چیبیکلش (Chibi Clash) و کیمان (KMON) در این نمایشگاه حضور داشتند و حضور همه شرکتکنندگان در این پنلها امکانپذیر بود.
دقیقن مثل برخی پنلهایی که برای شرکت در آنها در نمایشگاههایی مثل الکامپ ذوق داشتیم، خود را به پنل کیم کوریر (Kim Currier)، مدیر بازاریابی دیسنترالند رساندیم که پیشتر افتخار مصاحبه با او را داشتیم؛ و این گفتوگو در شماره ۱۰ پژوهشنامه (شماره هفت رسمی) منتشر شده است.
در این پنل افراد سرشناس دیگری مثل «جیرو بلید» (Jyro Blade)، مدیر محصول پلیفای (PlayFi) هم حضور داشتند. یکی دیگر از افرادی که پنل جذابی داشت، «لنا اونتو» (Lenna Onto) همبنیانگذار پروژه ملت سفالی بود؛ که ما در شماره چهار پژوهشنامه (نخستین شماره رسمی)، در مقالهای با عنوان «از گل رس تا متاورس» با او گفتوگو کرده بودیم.
تنها مشکلی که در تجربه این نمایشگاه وجود داشت، سرعت پایین اینترنت کشور ما بود که هر از گاهی باعث لگ زدن برنامه میشد، اما در مقایسه با نمایشگاههای فیزیکی، حضور در هوای مطبوع و خنک خانه، در یکی از بزرگترین نمایشگاههای دنیا با حضور بزرگترین افراد، اتفاقی بود که در صورت نبودن بلاکچین و کودک خردسالش، متاورس، امکانپذیر نبود.
جالب اینکه از طریق صفحه چت با یکی از حاضران آشنا شدیم و در یکی از مختصاتها قرار گذاشتیم. یک توسعهدهنده بلاکچین که از سنگاپور در نمایشگاه حضور داشت و از حضور ایرانیان در دنیای بلاکچین شنیده بود.
نکته ناراحتکننده اینکه اگرچه بارها اقدام به ارسال پیام به زبان فارسی در بخش چت کردیم، هیچ پاسخی نگرفتیم. البته امکان دارد که در آن لحظه خاص هیچ ایرانی در نمایشگاه حضور نداشته، اما استفاده از پتانسیل چنین پلتفرمهایی در کشور متاسفانه از حداقل هم پایینتر است.
به هر حال، روزبهروز استفاده از متاورس در حوزههای مختلف بیشتر میشود و ما باید سعی کنیم تا حد ممکن از این قافله عقب نیفتیم.
